Geçmişten Günümüze

"Değişmeyen tek şey değişimin ta kendisidir" lafını duyar ama pek yavan bulurdum. Meğer ne kadar da anlamlıymış...
Düşündüm de 1983ten günümüze neler görmüşüm. TRT1'deki sabah kuşağı sinemasından, Çekilen her filmin ertesi günü internete düşen torrentine, Parlament Sinema Club'ın mavi fon rengi üzerine çalan hoş melodisinden, bilgisayar üzerinde gerçeklenen müzik efektlerine evrimleşmişiz epeyce...
Bizim zamanımızda Fred'li, Wilma'lı, Barney'li Taş Devri , Scooby-Doo ların, Yogilerin ve Çılgın Kötülerin yarıştığı ve çok arzu etmeme rağmen Çılgın Kötülerin hiç bir bölümde kazanamadığı kalite çizgi filmlerimiz vardı. Haftasonlarını iple çekerdim uzaylı Alf'in Dünya'daki tuhaf maceralarına ortak olmak için.
Öyle binlerce dizi filmimiz yoktu, Cuma aksamları Super Baba'yı izlemek için evden çıkmadığımı hatırladım şimdi hayal meyal. Katil'li, Sarhoş Cemil'li , Dumpkoff Halis'li Bizimkiler'imiz vardı. "Dık dıgı dıg tık, dıgı tık tık" müziği eşliğinde Show TV'nin programları başlardı. Belgesel ayrı, dizi ayrı, müzik programı ayrı renk ve ses tonuna sahipti.

Pazar sabah kuşağında Clint Eastwood'lu western filmleri vardı. Siyah-beyazdı ama zevkle izlerdik hepsini... Ne bir efekt vardı ne de müthiş bir senaryo. Ama alternatifsiz izlerdik, beklentisiz ve zevkle... 
Gündüz saatlerinde oynanan Süper Lig maçlarımız vardı. Simdikilerin İnönü dediği babalarımızın deyimiyle Mithatpaşa stadında eşit sayıda taraftarın izlediği maçlar oynanırdı... LigtTV'miz yoktu o zamanlar, maçları farklı farklı kanallar verirdi. TGRT, Kayserispor'un, Kanal 6 ise Samsunspor'un iç saha maçlarını yayınlıyordu anımsadığım kadar. Kanal 6'nın renkleri capcanlıydı. TGRT'de ise sahanın renkleri en yüksek kontrasta bile getirseniz dahi koyulaşmaz, göz yorardı. Interstar'da Huzurlarımızda Bülent Karpat olurdu. Tek kamera ile çekerlerdi maçları ama biz mutluyduk be.. Simdi 15 kamera ile çekiolar gene beğenmiyoruz... "Burası Radyo 1, Türkiye'nin sesi Radyosu saat 14.00 simdi Türkiye 1.Futbol Ligi karşılaşmalarının naklen yayınına başlıyoruz" sesi yankılandı kulaklarımda. Az maç dinlemedik be radyodan. Şimdilerin Vipe-out arka sesi ve boks spikeri Orhan Ayhan'ı severdim. Erzurum'a bile gitse mutlaka takımlardan biri deniz tarafındaki kaleye hücum ederdi abime göre:P
İnternet'in ilk dönemlerini anımsıyorum düşündükçe...Dial-up modemle Superonline üzerinden siyah bir dos ekran üzerinden şifremizi girerek bağlanırdık. Mirc vardı ya, farklı farklı kanallar üzerinden chatleşirdik. İstanbul, Zurna, Burgaz en meşhurlarıydı. Rumuzlar vardı, tüm ezik büzük tipler "MAFYA", tüm çirkin kızlar "Sweet Girl " tadında rumuzlar seçerdi. Oplar ve voicelardan bahsetmeden Mircı tanıtmak olmaz heralde... Op olmak önemli bir mertebeydi, istediğini kanaldan atar istediğine istediğini söylerdin. Millet beni de op yap abi ya diye türlü türlü yalakalıklar yaparlardı bu tiplere.
"ii uu" diye sempatik bir melodiyle mesajımız oldugunu belirten ICQ 'umuz vardı.
Cumartesi geceleri ailemizden gizli izlediğimiz Tutti Frutti'lerimiz, Emanuelle'lerimiz vardı. O zaman kıymetliydi bu filmler, yeni yeni ergen oluyorduk. Krista Allen'in göğüs ucu göründü mü dünyalar bizimdi. Şimdi kimse ne kadar ayıp, biz izlemedik demesin,  genç bir erkek olmanın olmazsa olmazıdır bunlar. "Vay abazan", diye başlayan pornografik içerik izleyen insanı abaza diye niteleyen sohbetler yapılırdı lise sıralarında.
Gelelim günümüze..Simdilerde ne ararsak elimizin altında. Amerika ile senkronize dizi takip eder duruma geldik. Her kanalda yeni yeni diziler yayınlanıyor ama sarmıyor en ufak...
Internetten tüm liglerin maçları izlenebiliyor ama Orhan Ayhan'ı arıyorum, gündüz maçlarını arıyorum arkadaş...
Msn'in, Yahoo'nun, Google'ın ve daha binimum firmanın messengerları var ama ben Burgaz'lı, Zurna'lı Mirc'i ve havalı oplarını, icqyu özlüyorum.
İnternet bir hardcore film denizine dönmüş ama ben o ailelerden gizli izlenen erotik filmleri geri istiyorum.
Söyleyin bakalım, yalnız ben miyim bunları isteyen???