Mutluluğa Dair..

Bu yazımda, hayatımızın olmazsa olmazı, en tatlı baharatı mutluluğa değinmek istedim. Mutluluğun tarifini yapmak gibi bir göreceyle canınızı sıkmayacağım kimsenin ve mutluluk şudur budur gibi bir bilgelikte de bulunmayacağım.Öncelikle bunun tarifi kişiden kişiye değişir elbette ama mutluluğu tanımlayabilen herkesin olmazsa olmazı yaşadıkları mutsuzluklardır. Bir mutluluğun var olması hayatında mutsuzluğun var olmasıyla mümkündür yani kısaca. Mutsuz olmadıgımız her an aslında farketsek de etmesek de mutluyuzdur teorik olarak. O zaman mutsuzlukları elimine edebilirsek mutlu olacağız kestirmeden:P. İşte bu yazımın ana teması da bu mutsuzlukları nasıl elimine edebileceğimiz olsun o halde..

Öncelikle şunu belirtmek isterim ki ben psikolog değilim, fakat kendimi mutlu, dünyaya pozitif bakan, olaylara karşı güçlü duran, özgüvenli ve belki de bu yakıstırmalarımdan ötürü megaloman olarak tanımlayabilirim. Burada bir sağlık dergisi çıkarmayıp hayata dair paylaşımlarımızı aktardığımıza göre bu naçizane mutluluk reçetemi ya da siz nasıl isimlendirirseniz, sizlerle paylaşmaktan zevk duyacağım.
Geçmişe dönüp baktığımda, sizlerle paylaşacağım felsefemi oturtmadan geçirdiğim keyifsiz, tatsız, mutsuz anlarımı kurcaladığımda, genelde ortak paydalarnın başkalarının bende yarattığı duygusal çöküntüler oldugunu gördüm. Etrafımdaki insanlarla da fikir paylaşımlarına girip, yeni tecrübeler edindikçe, herkesin aslında benden pek de farklı olmadıgını kanıksadım. Yani bir iş ortamında beklenen terfiyi alamama, kız arkadaşın anlam verilemeyen bir şekilde verdiği bir karar sonucu yaşanan keyifsiz dönemler, ayrılıklar, yakın bir arkadaşın sizin beklediğinizin dışında davranması, vefasız davranıldığını hissetme, bir projenin başkalarından dolayı gecikmesi, vb..
Bu olayların temelinde başka insanlara duyulan anlamsız güvenin yattığını düşünüyorum. Bunu ilk insanlarla paylaştığımda olur mu o zaman, kimseye güvenmeden de yaşanır mı tadında yorumlar aldım. Biraz soluklanıp cümlemi bitirmemi beklemelerini istedim. "Elbette yaşanmaz. Ama kimse de sizin beklediğiniz tepkileri vermek mecburiyetinde değil. Yani herkesin heran herşeyi yapabileceğini varsaymak size birşey kaybettirmez. kız ya da erkek arkadaşınız doğumgününüzü unutabilir, patronunuz size zam yapacağını söz verip yapmayabilir, kankanız bir işe tamam deyip son dakikada yan çizebilir. Umuyorum ki bunlar olmaz. Ama kimseye %100 güven de duymayacaksın arkadaş. Hayatın sırrının bunda yattığını düşünüyorum". Kazık yemeyenlere bu söylediklerim, sen ne anlatıyorsun arkadaş tadında gelebilir ama durumun benim cephemden değerlendirmesi böyle. Herkese olumlu yaklaş, sev, ama beklenmediğin bir davranışta da yıkılma. Temel felsefe, bu hayatta düşüncelerini kontrol edebildiğimiz tek varlığın gene kendimiz olmasını kavramak da yatıyor. Bu felsefe benim mutluluğu kendimde aramam gerektiğini ve başkalarının tavır, davranışlarının benim hayatımın odağında olmamasını öngörüyor. Yani başkalarını sev, dikkate al, ama incinmene de izin verme.
Bu kadar felsefe yeter diyorum ve sizi bunun üstünde düşünmeye davet ediyorum. Belki de bunu hepiniz biliyorsunuz da uygulayabilen az, kimbilir..
Herkese Sevgiler.